Compensatie transitievergoeding

Een werkgever kan een werknemer die 2 jaar onafgebroken ziek is geweest om die reden (langdurige arbeidsongeschiktheid) ontslaan.

Hij moet dan echter wel de werknemer de transitievergoeding betalen, omdat werknemer langer dan 2 jaar in dienst is geweest. Dat is voor veel werkgevers, en met name voor werkgevers in het MKB, financieel niet of nauwelijks haalbaar, ook al omdat zij tijdens de ziekte 2 jaar lang het loon hebben moeten doorbetalen. Veel werkgevers hebben daarom dienstverbanden met werknemers die 2 jaar ziek waren, niet beëindigd. Dan hoeft er namelijk geen transitievergoeding betaald te worden, want het dienstverband blijft (slapend) doorlopen. Deze situatie is door rechters toegestaan, maar werd wel als onwenselijk gezien.

Compensatie voor volledige transitievergoeding

Om een einde te maken aan deze praktijk van slapende dienstverbanden, regelt het wetsvoorstel dat werkgevers worden gecompenseerd voor de volledige kosten van de transitievergoeding na 2 jaar ziekte. Die compensatie wordt verstrekt vanuit het Algemeen Werkloosheidsfonds, waarvoor de uniforme premie dan wel zal moeten worden verhoogd.

Wanneer is een beroep op de compensatieregeling mogelijk?

De werkgever kan in eerste instantie een beroep doen op de compensatieregeling als een arbeidsovereenkomst met een zieke werknemer wordt opgezegd door de werkgever. Voor deze opzegging heeft de werkgever een ontslagvergunning nodig van het UWV, vanwege langdurige arbeidsongeschiktheid. 

De werkgever kan voorts in aanmerking komen voor compensatie als een arbeidsovereenkomst na 2 jaar ziekte met wederzijds goedvinden door werkgever en werknemer wordt beëindigd. Daarvoor is geen vergunning van het UWV of van enige andere instantie nodig. Daarvoor is echter wel een vaststellingsovereenkomst nodig, waarin duidelijk moet zijn overeengekomen dat de werknemer wegens ziekte niet meer in staat is de bedongen arbeid te verrichten.

Zijn er beperkingen aan de hoogte van de compensatie?

Er wordt niet meer gecompenseerd dan het bedrag van de transitievergoeding zoals die geldt (en door werkgever verschuldigd is) op het moment dat de loondoorbetalings-verplichting na 2 jaar ziekte afloopt. Er wordt dus niet meer gecompenseerd dan het bedrag waarop de zieke werknemer recht heeft op het moment dat hij 2 jaar ziek is. Daarmee wordt voorkomen dat alsnog slapende dienstverbanden ontstaan, alleen maar om een hogere vergoeding te krijgen. 

Een bijkomende beperking is dat de door werkgever te ontvangen compensatie nooit meer zal bedragen dan het totale bedrag aan loon dat werkgever tijdens de 2 jaar ziekte aan werknemer heeft moeten doorbetalen.

De laatste beperking ziet op een eventuele loonsanctie. Indien werkgever niet voldoende heeft gedaan om werknemer te re-integreren, kan hem een loonsanctie worden opgelegd. Die loonsanctie kan inhouden dat werkgever nog (maximaal) 1 jaar langer het loon van werknemer moet doorbetalen. De periode waarin de loonsanctie is opgelegd telt niet mee voor de berekening van de hoogte van de compensatie.

Wanneer wordt het wetsvoorstel wet?

De verwachting en de bedoeling is dat het wetsvoorstel vanaf 1 april 2020 wet zal worden, waarbij dan wel geldt dat de compensatieregeling terug zal werken tot 1 juli 2015. Dat houdt in dat werkgevers dus met terugwerkende kracht gecompenseerd gaan worden voor transitievergoedingen die zij vanaf 1 juli 2015 hebben betaald aan langdurige arbeidsongeschikte werknemers.

De vraag is of werkgevers nu al kunnen of moeten anticiperen op dit wetsvoorstel door dienstverbanden na 2 jaar ziekte tegen betaling van de transitievergoeding te beëindigen. Feit is dat de hoogte van de transitievergoeding oploopt, zolang het dienstverband voortduurt. Werkgevers die nu bewust kiezen voor een slapend dienstverband, maar in de toekomst toch tot een beëindiging wensen over te gaan, moeten zich realiseren dat de te ontvangen compensatie lager zal zijn dan de uit te betalen transitievergoeding, indien het wetsvoorstel in deze vorm wordt aangenomen.

Voordelen voor werkgever en voor werknemer

Wordt dit wetsvoorstel uiteindelijk wet, dan heeft dat voordelen zowel voor werkgever als voor werknemer. Werkgever wordt gecompenseerd voor de transitievergoeding die hij moet betalen na 2 jaar ziekte. En werknemer zit op zijn beurt niet gevangen in een slapend dienstverband en hij ontvangt een transitievergoeding.